Pamiętnik

Mamo! Tato! Gdy skończę roczek załóż mi mój pamiętnik!
  • w moim życiu jest wiele dla mnie ciekawych wydarzeń, a także takich, które często powtarzają się,
  • weź dużą kartkę papieru i narysuj duży, kolorowy obrazek o wyraźnych konturach (możesz też zrobić zdjęcie albo nakleić ilustrację z kolorowego pisma),
  • podpisz ten obrazek zdaniem (im jestem młodszy tym pisz większymi literami),
  • w dymkach napisz co mógłbym powiedzieć lub co mówiłem ja i inni bohaterowie moich obrazków,
  • pokaż ten obrazek dziadkom, ciociom, wujkom i mojej pani, a oni przeczytają mi to, co ty napisałaś,
  • chcę często oglądać te obrazki i słuchać co tam napisałaś, a któregoś dnia sam to przeczytam,
  • gdy będę starszy chętnie pomogę Ci w tej zabawie (narysuję, pomaluję, wytnę ilustrację a potem sam podpiszę),
  • przechowuj moje pamiętniki, w przyszłości chętnie je obejrzę i przeczytam.

Pamiętnik wg. Aleksandry Lipińskiej

Pamiętnik, kronika wydarzeń to technika wspomagająca rozwijanie mowy i języka dzieci z wadą słuchu.

Może to być zbiór sztywnych kartek, na których rysujemy kolorowe, duże obrazki, naklejamy zdjęcia lub ilustracje wycięte z kolorowych pism odtwarzające różne wydarzenia z życia naszego dziecka. Wydarzenia te muszą mieć emocjonalne znaczenie dla dziecka – pozytywne lub negatywne, dlatego należy uważnie obserwować swoje dziecko, aby wiedzieć, co dla niego, a nie dla nas, było istotne.

Oprócz wydarzeń nadzwyczajnych na kartkach z pamiętnika powinny znaleźć się wydarzenia codzienne, stale lub cyklicznie powtarzające się. Jeśli zdecydujemy się na własne rysunki należałoby pomyśleć o wykonaniu kserokopii twarzy osób najczęściej pojawiających się na obrazkach, szczególnie w pierwszym okresie tworzenia pamiętnika. Przyklejona do postaci nie budzi wątpliwości dziecka, kto jest kim na rysunku. Zawsze trzeba pamiętać, aby bohaterowie rysunków mieli cechy pierwowzoru, czyli byli do siebie podobni (dziadek z wąsami musi mieć dorysowane wąsy, a mama mająca długie włosy nie może mieć na obrazku krótkiej czuprynki).

Najlepiej, aby rysunek taki był wykonany w obecności dziecka natychmiast po zaistniałym wydarzeniu. Liczna grupa rodziców decyduje się na wykonywanie fotografii (nie wierzą w swoje możliwości rysunkowe). Myślę, że jest to bardzo dobry pomysł na wykonanie kart z codziennymi czynnościami lub nadzwyczajnymi, ale spodziewanymi okazjami typu urodziny, święta itp., natomiast rzeczy niezwykłe dzieją się często niespodziewanie i fakt ten najlepiej utrwalić własnym rysunkiem.

Pierwsze kartki z pamiętnika mogą powstać już między lal rokiem życia, gdy dziecko zaczyna interesować się obrazkami. Początkowo może to być jedna lub dwie karty tygodniowo, ale stopniowo zwiększamy liczbę rejestrowanych w podany sposób wydarzeń. Im dziecko młodsze, tym obrazki muszą być większe, bardziej kolorowe i mieć wyraźnie zaznaczone kontury.

Po narysowaniu obrazka osobom czy przedmiotom na nim występującym dopisujemy w tzw. dymkach (takich, jakie widujemy w komiksach) to, co w danej chwili mówiły lub chciałyby powiedzieć, lub jaki dźwięk wydały, posługując się wyrazami dźwiękonaśladowczymi np. kubek, który spadł ze stołu i rozbił się na podłodze otrzyma dymek – np. brzdęk, albo bach, śpiącemu kotu w dymku dopisujemy mrr-mrr , natomiast kot miauczący dostanie dymek z miau, miau itp. Im więcej wyrazów dźwiękonaśladowczych użyjemy tym większą dajemy dziecku szansę na użycie pierwszych słów, bo właśnie onomatopeje są tymi wyrazami, które jako pierwsze pojawiają się w mowie dziecka.

Po dopisaniu dymków przystępujemy do podpisania obrazka. Litery, których użyjemy (pisane czy drukowane, wielkie czy małe) są kwestią decyzji rodziców, natomiast ich wielkość jest uzależniona od możliwości percepcji wzrokowej dziecka. Obowiązuje nas tu wspomniana już zasada – im dziecko młodsze tym litery większe. Pamiętajmy, że w okresie pierwszych lat życia pismo jest odbierane przez dziecko jako dodatkowy obrazek.

W pierwszym okresie obrazek podpisujemy prostym zdaniem informującym o tym, co się na nim dzieje, np. Ola je, Paweł ma auto, itp. Z czasem podpisy będą coraz bogatsze językowo, zbudowane z wieloczłonowych zdań, np. Dzisiaj Ola była na spacerze w parku i widziała ogromnego, czarnego psa, który bawił się ze swoją panią., aby ostatecznie przekształcić się całe opowiadania.

Starsze dzieci chętnie podpowiedzą swoim rodzicom, co mają napisać pod obrazkiem, a oni zredaguj ą poprawną gramatycznie wypowiedź, która znajdzie się pod obrazkiem.

Jeśli kartka do pamiętnika jest już gotowa (narysowany, podpisany obrazek zaopatrzony w dymki) omawiamy ją z samym dzieckiem, a następnie rozpoczyna ona długą drogę kolejnych odczytów przez kolejne osoby, z którymi dziecko ma kontakt. Obowiązkiem taty, babci, cioci, sąsiadki i specjalistów rehabilitujących dziecko jest odczytanie wszystkich napisów na niej umieszczonych.

Wielokrotność powtórzeń zawartych na niej sformułowań sprzyja. Ich zapamiętaniu i daje szansę na ich powtórzenie, a potem samodzielne użycie.

Korzyści płynące z założenia naszemu dziecku pamiętnika są następujące:
  • spełnia on rolę materiału językowego, do którego można wielokrotnie powracać, przez co utrwalać go wprowadzając do mowy biernej (rozumienie) i czynnej (mówienie) naszego dziecka,
  • prowokuje do używania języka dźwiękowego, poszerza zasób słownictwa dziecka , poprzez zilustrowanie i opisanie na jego stronach pojęć, z którymi chcemy zapoznać nasze dziecko,
  • informuje je o nadchodzących wydarzeniach (np. przed wizytą u logopedy wyjmujemy kartkę, na której zostały utrwalone zajęcia logopedyczne, przed pójściem na logorytmikę pokazujemy taką obrazkową informację itp.),
  • przybliża pojęcie czasu (m.in. dzisiaj, wczoraj, jutro itd.),
  • stwarza okazję do czytania globalnego (całościowego) i daje podwalinę pod czytanie analityczno-syntetyczne, czyli takie, z którym inne dzieci spotkają się dopiero w szkole,
  • jest pierwszą książką naszego dziecka, a któż może być większym przyjacielem dla dziecka z wadą słuchu i dla jego rodzica.

 


Pomóż Światu nas usłyszeć! Każdy, nawet najmniejszy gest, wspomagający naszą akcję jest dla nas bezcenny. Prosimy Cię o 'lubienie', 'tweetowanie' i 'plusiki'. Dziękujemy! :)
Dołącz do nas!